سرکه بالزامیک
سرکه بالسامیک (بالزامیکو) یک چاشنی با منشا ایتالیایی است. این نوع سرکه معطر و دارای طعم شیرین می باشد
طرز تهیه
به محض برداشت انگور،میوه به آرامی پرس می شود و آب به دست آمده در معرض حرارت قرارمی گیرد (میزان آن معمولاً 80 درجه سانتی گراد و زمان آن 36تا 40ساعت است). فرایند گرمایی برای کاهش حجم و از بین بردن باکتری ها اعمال می شود.در انتهای فرایند حرارتی میزان شکر 28تا33درصد بوده و زمانی به این میزان دست پیدا می کنیم که از 100لیترآب انگوراولیه 60لیترباقی‌مانده باشد(ازهرkg200انگورkg100آب میوه استخراج می شود).
در مرحله دوم عصاره همراه بچه سرکه به تانکرهای بزرگی منتقل میشوند (مخمرها یا به صورت آماده اضافه می گردند یا اینکه با گذشت زمان درون تانکرها بدون دخالت تولید کننده رشد و تکثیر می یابند).درون تانکر قند تخمیر و به الکل تبدیل والکل نیز توسط باکتریها اکسید می شود. مرحله بعدی در تولید سرکه بالزامیک مرحله رسیدن است که حداقل3سال طول می کشد (ممکن است این فرایند تا 12 سال یا بیشتر نیز به طول بینجامد).در مرحله رسیدن ازچندین بشکه چوبی با اندازه ها و جنس های متفاوت استفاده می شود؛حداقل 3بشکه برای تولید این محصول نیاز است،اما تعداد آنها را می توان به 5یا 7 عدد افزایش داد.هرکدام از بشکه ها از چوب خاصی ساخته می شود(مانند چوب درخت فندق،گیلاس،بلوط،توت،سروکوهی و... )؛هر کدام از چوب ها وظیفه خاصی را در مرحله رسیدن بر عهده دارند.فندق مسئول تولید رنگ است،گیلاس طعم شیرین را به محصول منتقل می کند وتوت ایجاد کننده عطر است. پس از ساختن بشکه ها به آنها مقداری سرکه بالزامیک از پیش آماده شده افزوده و یک سال آنها را به حالت سکون نگهداری کرده تا میکروارگانیسم های مسئول تولید سرکه جذب چوب ها شوند. بشکه ها با توجه به اندازه آنها از بزرگ به کوچک کنار هم چیده می شوند؛حجم آنها بین10 تا 75 لیتر بوده و جنس آنها در ترتیب قرار گیری و اندازه آنها تأ ثیری ندارد.محصول به دست آمده از مرحله اول به بشکه شماره یک منتقل شده و یک سال یا بیشتر به حال سکون رها می شود.پس از رسیدن به عطر و طعم مطلوب عصاره به بشکه دوم منتقل می گردد و مانند حالت قبل تا رسیدن به عطر و طعم دلخواه در بشکه باقی می ماند، پس از آن عصاره به بشکه سوم منتقل شده و این چرخه تا رسیدن به کوچکترین بشکه ادامه می یابد. و سر انجام پس از اینکه محصول تمام خصوصیات استاندارد خود را پیدا کرد محتویات بشکه آخر برای قضاوت در اختیار یک هیئت پنج نفره قرار گرفته و در صورت تأیید بسته بندی و به بازار عرضه می شود.
ارزش غدایی: سرکه بالزامیک میزان بالایی شکر دارد، درنتیجه باکتریهای مولد این سرکه با سایر گونه های تولید کننده سرکه تفاوت دارند.بر اساس تحقیقات 32گونه از Gluconacetobacter Xylinus در تولید این سرکه نقش دارند. همچنین ازآنجا که ماده اولیه تولید این سرکه انگور می باشد محصول به دست آمده حاوی میزان بالایی)حداقل8نوع) از اسیدهای فنولیک بوده که خاصیت آنتی اکسیدانی دارند؛تحقیقات نشان می دهند که حتی پس از گذشت چند سال از گرفتن عصاره انگور این ترکیبات همچنان در محصول نهایی وجود دارند. هر gr 100ز این ماده غذایی میزان kj368 انرژی در بدن تولید کرده که بیشتر آن به علت وجود انواع کربوهیدراتهاست. کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر ،پتاسیم ، سدیم ، روی و منگنز مواد معدنی موجود در این محصول هستند.
انواع سرکه بالزامیک
Tradizionale: هر گاه روی برچسب سرکه بالزامیک عبارت ACETO BALSAMICO TRADIZIONALE را مشاهده کردید می توانید مطمئن باشید که سرکه بالزامیک اوریجینال است. این نوع سرکه که در بالا نیز تصویرش را مشاهده می کنید حداقل باید 12 سال صرف فرایند رسیدنش شده باشد. علاوه بر آن هیئتی از متخصصین کارکشته تمامی مراحل تولید آن را زیر نظر می گیرند و مشخصه بارزش نوع بسته بندی و فویل آلمینیومی روی در آن می باشد. قیمت این نوع از سرکه بالزامیک به دلیل زحمات زیادی که صرف تولیدش می شود و دارا بودن همه خصوصیات یک سرکه بالزامیک اصیل بسیار بالاست(بین 75 تا 400 دلار).
Condimento Balsamico: تولید کنندگانی که خارج از مودنا زندگی می کنند و یا اینکه نمی‌خواهند استانداردهای سختگیرانه تولید سرکه بالزامیک اصیل مودنا را رعایت کنند نیز می توانند این نوع سرکه را به بازار عرضه کنند. این نوع سرکه بالزامیک که در بالا تصویرش را مشاهده می کنید مدت زمان کوتاهی صرف تولیدش می شود. بنابراین خصوصیات نوع اصیل را ندارد و با نام های condimento balsamico یا salsa balsamica و یا salsa di mosto cotto عرضه می شود.
Aceto Balsamico di Modena: بیشترین نوع از سرکه بالزامیک که در ایران یافت می شود عبارت Aceto Balsamico di Modena را روی برچسب خود دارد. این نوع سرکه با اینکه سرکه بالزامیک نامیده میشود فقط تعدادی از خصوصیات سرکه اصیل را دارا می باشد. مدت زمان زیادی صرف تولید آن نمی‌شود و ممکن است حاوی آب انگور و سرکه معمولی نیز باشد. با اینحال به این نوع سرکه هم سرکه بالزامیک گفته می شود.
در نتیجه تنها نوعی از سرکه که عبارت ACETO BALSAMICO TRADIZIONALE روی برچسب آن نوشته شده سرکه بالزامیک اصیل است و قیمت آن نیز بسیار بالاست.
آبغوره
آبغوره یا آب غوره عصارهٔ غوره است که برای طعم دادن و ترش کردن غذا به کار می‌رود.
سس تند
سس تند (به انگلیسی: Hot sauce)، سس فلفل قرمز یا سس فلفل به هر نوع سس تند که از فلفل قرمز و دیگر ترکیبات ساخته شده باشد، گفته میشود.
نمک
نمک خوراکی یا نمک طعام از سدیم و کلر ساخته شده است. در آب محلول است و از مهم‌ترین املاحی است که در تغذیهٔ روزانه مورد استفاده‌است. نمک طعام به صورت معادن عظیمی در ته‌نشین‌ها و رسوب‌ها در ضمن چین خوردگی‌ها وجود دارد که به شکل سنگ نمک استخراج میشود. همچنین در آب دریاها به مقدار فراوان موجود است و در صورت لزوم قابل استخراج می‌باشد.
نمک خوراکی مانند دیگر نمک‌ها ترکیب یونی است. عناصر این ترکیب بونی، در نمک خوراکی سدیم و کلر هستند. با ورود ناخالصی به بلور هالیت یا نمک طعام، این کانی به رنگ‌های گوناگون در می‌آید مثلاً با ورود عناصر اورانیوم و کربن به رنگ سیاه در می‌آید. این کانی به همراه سیلویت یا نمک تلخ در محیط‌های تبخیری و گرم و خشک یافت میشود. مزهٔ شور و جلای شیشه‌ای و سختی کم این کانی باعث شده است تا به‌راحتی میان گروهی از کانی‌های مشابه خود، تشخیص داده شود.
نمک یکی از مواد مورد نیاز برای سوخت وساز مواد غذایی در بدن، انتقال پیام‌های عصبی و کارکرد صحیح عضلات است. اما ثابت شده است که مصرف زیاد نمک در غذا موجب افزایش فشار خون میشود، به ویژه در افرادی که سابقه خانوادگی فشار خون بالا دارند. افزایش فشار خون نیز خطر سکته مغزی و حمله قلبی را افزایش می‌دهد. سازمان بهداشت جهانی حداکثر مقدار مصرف روزانهٔ مجاز نمک را پنج گرم اعلام کرده است.
نمک یُد دار
از آنجا که کمبود عنصر ید در رژیم غذایی انسان موجب بیماری‌های گوناگون مانند غم‌باد (گواتر) میشود، معمولا به نمک خوراکی تصفیه شده، یدات پتاسیم نیز اضافه می‌کنند تا مصرف‌کنندگان از آن بهره‌مند شوند و مقدار لازم روزانه را دریافت کنند. این محصول نمک یددار نامیده میشود. نمک‌های تصفیه شده یددار به دلیل خلوص بالا میزان ید را بهتر و به مدت بیشتر حفظ می‌کنند. در ایران با توجه به بررسی‌های انجام شده در سطح کشور از نظر میزان ید موجود در آب و خاک و شیوع گواتر، ۴۰ میکروگرم به ازای هر گرم نمک (۴۰ ppm) اضافه میشود.
برای حفظ ید در نمک بددار، باید نمک را در مدت کمتر از یک سال مصرف کرد، آن را دور از نور و رطوبت، و در ظرف‌های در بستهٔ پلاستیکی، چوبی، سفالی و یا شیشه‌ای تیره نگهداری کرد. همچنین هنگام پخت غذا، بهتر است نمک در انتهای پخت اضافه شود تا ید آن تا حد امکان حفظ شود.
نمک دریا
نمک دریا از تبخیر آب دریا ته‌نشین میشود. نمک دریا، نمکی تصفیه نشده است و ناخالصی‌های گوناگون دارد از جمله فلزات سنگین (سرب و آرسنیک) که سرطان‌زا هستند، گچ، آهک. همچنین در نمک دریا بر خلاف نمک یددار عنصر حیاتی ید اضافه نشده است.
چرا نمک زیاد مضر است؟
نمک یکی از چاشنی‌های مورد علاقه انسان ها است. در فرهنگ خودمان نـیـز گـفته میشود که غذا بـدون نمک مزه نـدارد و همین امر باعث میشود به مرور زمان ذائـقـه خیلی از افراد به سمت غذاهای با نمک بالا سوق داده شود كه چنین غذاهایي را بپسندند و دریافت سدیم‌شان نیز به طبع افزایش می‌یابد. در بسياري از افراد افزایش و دریافت سدیم فشار خون را افزایش می‌دهد، به این دلیل که باعث تجمع آب در بدن میشود و فشار و بار اضافی به قلب وارد می‌کند. پس دریافت سدیم بالا یعنی آمادگی برای ابتلا به پرفشاری خون. اگر شما فشار خون 12 بر روی 8 یا بالاتر دارید، احتمالا پزشک‌تان رژیم کم سدیم را به شما توصيه کرده است.
سس تارتار
سس تارتار یک سس سفید غلیظ می‌باشد که از سس مایونز درست میشود. سس مایونز با خیار شور، جعفری تازه، ترخان، آب لیموترش و پیاز که به خوبی خرد شده باشند مخلوط میشود. می‌توان به آن خردل اضافه کرد. از آن به وفور برای طعم دادن به غذاهای دریایی استفاده میشود. به سس مایونز آن می‌توان ادویه‌های آماده اضافه کرد. برای افزودن طعم به آن می‌توان پوست لیموی تازه (لیموی زرد) کمی در آن رنده کرد. نام سس از تارتارها که مردمی ترک زبان در روسیه می‌باشند گرفته شده‌است. در حقیقت این سس توسط فرانسوی‌ها اختراع شده‌است که آن را به عنوان چاشنی با استیک تارتار سرو می‌کردند.
رب انار
رب انار که به عنوان چاشنی غذا و افزودنی استفاده میشود، از جوشاندن و غلیظ کردن آب انار به دست می‌آید.این ماده در تهیه غذاهایی مانند فسنجان، اکبر جوجه و شامی‌کباب لرستانی کاربرد دارد.برای تهیه رب انار اگر دانه‌های انار تحت فشار بیش از حد قرار گیرند، آب انار تلخ میشود. در روش سنتی تولید رب انار در ایران، پس از آب‌گیری انار، آب آن را در ظرف‌های مسی ریخته و ساعت‌ها می‌جوشاندند تا به غلظت عسل برسد. امروه رب انار به روش صنعتی نیز تهیه میشود و مدت زمان گرما دادن آب انار در این روش کمتر از روش سنتی است.
ناپاژ
ناپاژ (به فرانسوی: nappage) نوعی مربا است که برای براق و درخشان کردن سطح تارت و کیک و همچنین دیگر انواع شیرینی بکار برده میشود. ناپاژ در حفظ و دوام بیشتر میوه‌های روی شیرینی موثر است. معمولاً برای درست کردن آن در منزل بیشتر از مربای زردآلو استفاده میشود. برای درست کردن آن به میوه شکر و پکتین اضافه شده و مخلوط میشود. ناپاژ در برخی از کشورها بصورت آماده و بصورت ژله مانند درانواع مختلف مانند، ناپاژ ساده، ناپاژ زردآلو، ناپاژ توت فرنگی، ناپاژ شکلات موجوداست. هنگام استفاده از ناپاژی که خریداری شده باید حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد وزن ناپاز به آن آب اضافه کرد و آن را در روی حرارت قرار داد تا ناپاژ سفتی خود را از دست بدهد همچنین بعد از مخلوط کردن با سس میوه به خوبی بهم زده می شود تا مخلوط کاملاً یکنواخت و زلال شود. درست کردن آن در منزل نیز امکان‌پذیراست. برای درست کردن آن به مربای زردآلو کمی آب اضافه شده و در روی حرارت جوشانده میشود.
نازخاتون
نازخاتون نوعی چاشنی ایرانی که از بادمجان کبابی ساطوری، سیر و ریحان خرد شده و آب انار (و یا آب غوره) درست میشود.. این چاشنی که از دسرهای معروف مازندران می‌باشد که دارای طعم و مزهٔ مطبوعی می‌باشد.
دستور تهیه نازخاتون
مواد لازم:
بادنجان قلمی ۸ عدد
آب غوره یک دوم لیوان
نعنای خشک یک قاشق غذا خوری
پیاز رنده شده ۳ قاشق سوپ خوری
گل پر یک قاشق غذاخوری
آب انار ۲ لیوان
طرز تهیه:
بادنجان‌ها را می‌توان کبابی کرد و یا در صورت دلخواه آنها را در فر به مدت نیم ساعت قرار داد تا نرم شوند. سپس پوست می‌کنیم و خوب ساطوری می‌کنیم.
آنگاه بادنجان ساطوری شده را همراه با آب انار و آب غوره می‌گذاریم تا آهسته بجوشد و غلیظ شود. پس از آن گل پر، نعنا و پیاز رنده شده را ریخته و از روی شعله بر می‌داریم و با گوجه فرنگی خرد شده مخلوط کرده و در ظرف می‌کشیم. سپس با مقداری گردوی خرد شده تزیین می‌کنیم.
ترشی
تُرشی یکی از چاشنی‌ها و مزه دم‌دهنده‌ها به خوراک ها به ویژه در آشپزی خاورمیانه‌ای است.ترشی گذاشتن یکی از فرایندهای نگهداری طولانی مدت از خودنی هاست که ماده خوراکی مورد نظر را درون محلول آب نمک و یا سرکه که پ هاش پایین داشته و حالت اسیدی دارد قرار می دهند. با استفاده از این فرایند، می توان مواد خوردنی فاسد شدنی را تا چند ماه سالم نگه داشت. اگر ماده خوراکی خود دارای آب کافی باشد، تنها افزودن نمک برای ساختن ترشی بس است. در برخی کشورها مانند کره، به انواع سبزیجات نمک می افزایند و این نمک، آب اضافی موجود در سبزیجات را خارج می کند. سپس سبزیجاتی که آب اضافی شان گرفته شده را می گذارند تا به شیوه ی طبیعی ورآورده شود و محلول سرکه مانندی حاصل شود. بر خلاف فرایند کنسرو کردن، در ترشی گذاشتن نیازی به استریل نمودن کامل ماده خوراکی نمی‌باشد.
در نمک‌سودکردن نمک یا محلول نمکی با فشار_اسمزی باعث خارج شدن آب موجود در میکروب‌ها شده و میکروب‌ها را می‌کُشد و یا در ترشی‌ها پ هاش ترشی که اسیدی است سبب میشود که هیچ باکتری یا قارچی نتواند در چنین محیطی نمو کند.
فرایند ترشی گذاشتن برای نگهداری از مواد خوراکی و استفاده آنها در بیرون از فصل برداشتشان بوجود آمد. از مواد خوراکی ترشی شده در مسافرت‌های طولانی، به ویژه مسافرت‌های دریایی استفاده می شد. پیش از اختراع موتور بخار، گوشت گاو و خوک نمک سود شده، غذای ملوانان محسوب می شد. البته امروزه افراد، نه تنها به دلیل نگهداری از مواد خوراکی، بلکه به دلیل لذت بردن از مزه انواع ترشی، اقدام به ترشی گذاشتن می کنند.
اگر چه امروزه واژه ترشی تنها به انواع سبزیجات و صیفی جات ترشی شده گفته می شود، در گذشته از انواع خوراک ها ترشی تهیه می کردند (مخصوصاً مردم آسیایی).
برای حفاظت دراز مدت از انواع میوه، میوه را درون محلول غلیظ آب و شکر قرار می دهند و انواع ادویه جات از جمله دارچین هم به آن اضافه می کنند.
پستو
پستو (به ایتالیایی: Pesto) (تلفظ: [ˈpesto]) گونه‌ای سس است که خاستگاه آن به شهر جنوا در لیگوریا بر می‌گردد. سس پستو به صورت سنتی شامل سیر له شده، ریحان خرد شده و
دانه کاج اروپایی است که با روغن زیتون، پنیر پارمیجانو و پنیر فیور ساردو (گونه‌ای پنیر گوسفندی) مخلوط می‌گردد.
روغن زیتون
روغن زیتون یا زیت را از میوه درخت زیتون استخراج می‌کنند. این درخت نخستین بار در نواحی مدیترانه‌ای پرورش یافت. روغن زیتون را با فشردن میوه زیتون به دست می‌آورند که دارای مقدار زیادی چربی اشباع‌نشده می‌باشد.
روغن بوسیلهٔ خرد کردن کامل زیتون و جدا کردن روغن بوسیلهٔ روش‌های مکانیکی یا شیمیایی تولید میشود. این روغن بصورت وفور در آشپزی، لوازم آرایش، دارو و صابون در قدیم به عنوان سوخت چراغ‌های روغنی استفاده میشود. روغن زیتون در سرتاسر جهان استفاده میشود، مصرف عمدهٔ آن در کشورهای حوزه مدیترانه است.
تاریخچه
درخت زیتون درخت بومی حوزه مدیترانه است، زیتون‌های وحشی توسط مردم نوسنگی در اوایل هزاره پیش از میلاد یافت شده‌اند. درخت زیتون وحشی نخست در آسیای کوچک و در یونان باستان می‌روییده است.
روغن زیتون، فراورده‌ای بود که ابتدا مردمان مینوسی (تمدنی پیش از یونانی در عصر برنز در نواحی مدیترانه‌ای) آن را تولید می‌کردند. این روغن برای آنها منشاء ثروت محسوب می‌شد. این مردمان، گوشت له شدهٔ میوهٔ زیتون را داخل مخزن ثابتی می‌ریختند و پس از مدتی، روغن زیتون در قسمت بالا جمع می‌شد و آب و بقیه مواد را از قسمت انتهایی مخزن خارج می‌کردند.
زمان و مکانی که از ابتدا درختان زیتون برداشت شده است، روشن نیست. در آسیای صغیر در هزاره ششم، در امتداد ساحل شام و با عبور از شبه جزیره سینا به ترکیه امروزی در هزاره چهارم و یا جایی در هلال حاصلخیز در هزاره سوم بارور شده‌اند.
گفته شده که کشت اولیه زیتون در جزیره کرت بوده است. شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد که زیتون که در کرت پرورش یافته است و از مدت‌ها قبل حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌باشد. قدیمیترین بازمانده روغن زیتون به تاریخ ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. هرچند تولید زیتون تا قبل از ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد آغاز شده است. در یک جایگزینی زیتون‌ها در۴۵۰۰ سال قبل از میلاد توسط کنعانی‌ها به روغن تبدیل شدند. ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد، زیتون در مناطق ساحلی شرق دریای مدیترانه به شدت کشت شد.
قطعاً درختهای زیتون در اواخر دوره مینوسی‌ها (۱۵۰۰سال پیش از میلاد) در کرت کشت شده‌اند. کشت درختان زیتون در کرت به ویژه در دوره پیشرفت شدید شد و نقش مهمی را در اقتصاد جزیره ایفا کرده است. مطالعات ژنتیکی اخیر نشان می‌دهد که گونه‌های مورد استفاده توسط کشاورزان امروزی از جمعیت‌های مختلف گونه‌های وحشی بوده است، اما تاریخ دقیق گونه‌های اهلی هنوز مشخص نشده است.
تولید و تجارت
درختان زیتون و روغن آن را در مدیترانه شرقی می‌توان به عنوان یک تجارت در شهر باستانی حلب که در حومه شهر سوریه واقع شده است (۲۶۰۰-۲۲۴۰ سال پیش از میلاد) دانست. در اینجا برخی از اسناد به تاریخ ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد، زمان سرزمین‌های پادشاه و ملکه رجوع کرده‌اند. این متعلق به یک کتابخانه از قرص‌های خاک رس در آتش که نابود کاخ پخته شده کاملاً حفظ شده است. یک منبع قدیمی که در آن مکرر از روغن زیتون یاد شده تنخ است.
مصریان باستان ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد روغن زیتون را از کرت، سوریه و کنعان وارد می‌کردند و روغن یکی از اقلام مهم تجارت و ثروت محسوب می‌شد. باقی‌مانده روغن زیتون در کوزه‌هایی که بیش از ۴۰۰۰ سال در یک قبر در جزیره ناکسوس در دریای اژه قرار داشته‌اند پیدا شده است. سینوهه یک تبعیدیه مصری که در شمال کنعان حدود ۱۹۶۰ سال قبل از میلاد زندگی می‌کرد، چیزهای فراوانی از درختان زیتون نوشته است.
علاوه بر مصرف غذایی، روغن زیتون برای مراسم مذهبی، مصرف دارویی، به عنوان یک سوخت در چراغ نفتی، صابون سازی و روش‌های مراقبت از پوست استفاده میشود. روغن زیتون مینوسی‌ها در مراسم‌های مذهبی استفاده میشود. محصول اصلی تمدن مینوسی‌ها، که در آن به نمایندگی ثروت نفت شد. مینوسی‌ها خمیره را به تانک ته نشینی انتقال داده و هنگامی که روغن به بالا انتقال می‌یابد و تخلیه آب از پایین صورت می‌گیرد. درخت زیتون در ایبریا و شهرهای اتروسک قبل از قرن هشتم و از طریق تجارت با فنیقی‌ها و کارتاژ، سپس در جنوب فرانسه توسط قبایل سلتیک در قرن هفتم گسترش یافت.
اولین ثبت استخراج روغن از کتاب مقدس عبری شناخته شده است و در خروج از مصر انجام گرفته است، در طول قرن سیزدهم قبل از میلاد می‌باشد. در طول این زمان، روغن را از طریق فشردن توسط دست و ذخیره کردن در ظروف مخصوص تحت حفاظت بدست می‌آوردند. یک آسیاب تجاری برای استخراج روغن مورد استفاده در ائتلاف قبیله‌ای مورد استفاده قرار می‌گرفت و بعد از آن در ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد، در هلال حاصلخیز و منطقه‌ای شامل فلسطین، لبنان، و اسرائیل کنونی قرار گرفت. بیش از ۱۰۰ زیتون پرس شده در تل مقنه (اکرون) یافت شد، در جایی که هم چنین فلسطینی‌ها روغن زیتون تولید کردند. این پرس‌ها باخروجی بین ۱،۰۰۰ تا ۳،۰۰۰ تن روغن زیتون در هر فصل تخمین زده میشود.
هنوز بسیاری از پرس‌های باستانی در منطقه مدیترانه شرقی وجود دارد، و برخی از آنها که مطعلق به دوره روم باستان هستند، هنوز هم امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
استفاده از روغن زیتون در آشپزی یونانی و رومی باستان معمول بوده است. به نوشته منابع قدیمی، شهر آتن نام خود را به دلیل آتنی‌ها که در رابطه با روغن زیتون می‌باشد در نظر گرفته است، که این اسم پیشکشی به الهه آتنا (یک درخت زیتون) و پوسیدون (آب نمک جوشان بهاری خارج شده از صخره) است. اسپارتها و یونانیان دیگر روغن زیتون خود را با ساییدن زیتون بدست می‌آوردند. در اوایل قرن هفتم قبل از میلاد، مصرف روغن زیتون برای لوازم آرایش به سرعت در همه شهرهای یونان، همراه با نمایش هیکل‌های لخت ورزشکاران و تا هزاران سال علارغم قیمت بسیار گزاف آن گسترس پیدا کرد. درختهای زیتون در سرتاسر حوضه مدیترانه طی انقلاب جمهوری رم و دوره امپراتوری آنها کاشته می‌شد. بر اساس گفته تاریخدان " پلینی"، ایتالیا تا قرن اول بعد از میلاد دارای روغن زیتون عالی با قیمت مناسبی بود، وآنرا به نام بهترین در مدیترانه نام گذاری کرد.
keywords : آذر دانلود،وب سایت آذر دانلود،مقاله آذر دانلود
سرکه بالسامیک (بالزامیکو) یک چاشنی با منشا ایتالیایی است. این نوع سرکه معطر و دارای طعم شیرین می باشد
طرز تهیه
به محض برداشت انگور،میوه به آرامی پرس می شود و آب به دست آمده در معرض حرارت قرارمی گیرد (میزان آن معمولاً 80 درجه سانتی گراد و زمان آن 36تا 40ساعت است). فرایند گرمایی برای کاهش حجم و از بین بردن باکتری ها اعمال می شود.در انتهای فرایند حرارتی میزان شکر 28تا33درصد بوده و زمانی به این میزان دست پیدا می کنیم که از 100لیترآب انگوراولیه 60لیترباقی‌مانده باشد(ازهرkg200انگورkg100آب میوه استخراج می شود).
در مرحله دوم عصاره همراه بچه سرکه به تانکرهای بزرگی منتقل میشوند (مخمرها یا به صورت آماده اضافه می گردند یا اینکه با گذشت زمان درون تانکرها بدون دخالت تولید کننده رشد و تکثیر می یابند).درون تانکر قند تخمیر و به الکل تبدیل والکل نیز توسط باکتریها اکسید می شود. مرحله بعدی در تولید سرکه بالزامیک مرحله رسیدن است که حداقل3سال طول می کشد (ممکن است این فرایند تا 12 سال یا بیشتر نیز به طول بینجامد).در مرحله رسیدن ازچندین بشکه چوبی با اندازه ها و جنس های متفاوت استفاده می شود؛حداقل 3بشکه برای تولید این محصول نیاز است،اما تعداد آنها را می توان به 5یا 7 عدد افزایش داد.هرکدام از بشکه ها از چوب خاصی ساخته می شود(مانند چوب درخت فندق،گیلاس،بلوط،توت،سروکوهی و... )؛هر کدام از چوب ها وظیفه خاصی را در مرحله رسیدن بر عهده دارند.فندق مسئول تولید رنگ است،گیلاس طعم شیرین را به محصول منتقل می کند وتوت ایجاد کننده عطر است. پس از ساختن بشکه ها به آنها مقداری سرکه بالزامیک از پیش آماده شده افزوده و یک سال آنها را به حالت سکون نگهداری کرده تا میکروارگانیسم های مسئول تولید سرکه جذب چوب ها شوند. بشکه ها با توجه به اندازه آنها از بزرگ به کوچک کنار هم چیده می شوند؛حجم آنها بین10 تا 75 لیتر بوده و جنس آنها در ترتیب قرار گیری و اندازه آنها تأ ثیری ندارد.محصول به دست آمده از مرحله اول به بشکه شماره یک منتقل شده و یک سال یا بیشتر به حال سکون رها می شود.پس از رسیدن به عطر و طعم مطلوب عصاره به بشکه دوم منتقل می گردد و مانند حالت قبل تا رسیدن به عطر و طعم دلخواه در بشکه باقی می ماند، پس از آن عصاره به بشکه سوم منتقل شده و این چرخه تا رسیدن به کوچکترین بشکه ادامه می یابد. و سر انجام پس از اینکه محصول تمام خصوصیات استاندارد خود را پیدا کرد محتویات بشکه آخر برای قضاوت در اختیار یک هیئت پنج نفره قرار گرفته و در صورت تأیید بسته بندی و به بازار عرضه می شود.
ارزش غدایی: سرکه بالزامیک میزان بالایی شکر دارد، درنتیجه باکتریهای مولد این سرکه با سایر گونه های تولید کننده سرکه تفاوت دارند.بر اساس تحقیقات 32گونه از Gluconacetobacter Xylinus در تولید این سرکه نقش دارند. همچنین ازآنجا که ماده اولیه تولید این سرکه انگور می باشد محصول به دست آمده حاوی میزان بالایی)حداقل8نوع) از اسیدهای فنولیک بوده که خاصیت آنتی اکسیدانی دارند؛تحقیقات نشان می دهند که حتی پس از گذشت چند سال از گرفتن عصاره انگور این ترکیبات همچنان در محصول نهایی وجود دارند. هر gr 100ز این ماده غذایی میزان kj368 انرژی در بدن تولید کرده که بیشتر آن به علت وجود انواع کربوهیدراتهاست. کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر ،پتاسیم ، سدیم ، روی و منگنز مواد معدنی موجود در این محصول هستند.
انواع سرکه بالزامیک
Tradizionale: هر گاه روی برچسب سرکه بالزامیک عبارت ACETO BALSAMICO TRADIZIONALE را مشاهده کردید می توانید مطمئن باشید که سرکه بالزامیک اوریجینال است. این نوع سرکه که در بالا نیز تصویرش را مشاهده می کنید حداقل باید 12 سال صرف فرایند رسیدنش شده باشد. علاوه بر آن هیئتی از متخصصین کارکشته تمامی مراحل تولید آن را زیر نظر می گیرند و مشخصه بارزش نوع بسته بندی و فویل آلمینیومی روی در آن می باشد. قیمت این نوع از سرکه بالزامیک به دلیل زحمات زیادی که صرف تولیدش می شود و دارا بودن همه خصوصیات یک سرکه بالزامیک اصیل بسیار بالاست(بین 75 تا 400 دلار).
Condimento Balsamico: تولید کنندگانی که خارج از مودنا زندگی می کنند و یا اینکه نمی‌خواهند استانداردهای سختگیرانه تولید سرکه بالزامیک اصیل مودنا را رعایت کنند نیز می توانند این نوع سرکه را به بازار عرضه کنند. این نوع سرکه بالزامیک که در بالا تصویرش را مشاهده می کنید مدت زمان کوتاهی صرف تولیدش می شود. بنابراین خصوصیات نوع اصیل را ندارد و با نام های condimento balsamico یا salsa balsamica و یا salsa di mosto cotto عرضه می شود.
Aceto Balsamico di Modena: بیشترین نوع از سرکه بالزامیک که در ایران یافت می شود عبارت Aceto Balsamico di Modena را روی برچسب خود دارد. این نوع سرکه با اینکه سرکه بالزامیک نامیده میشود فقط تعدادی از خصوصیات سرکه اصیل را دارا می باشد. مدت زمان زیادی صرف تولید آن نمی‌شود و ممکن است حاوی آب انگور و سرکه معمولی نیز باشد. با اینحال به این نوع سرکه هم سرکه بالزامیک گفته می شود.
در نتیجه تنها نوعی از سرکه که عبارت ACETO BALSAMICO TRADIZIONALE روی برچسب آن نوشته شده سرکه بالزامیک اصیل است و قیمت آن نیز بسیار بالاست.
آبغوره
آبغوره یا آب غوره عصارهٔ غوره است که برای طعم دادن و ترش کردن غذا به کار می‌رود.
سس تند
سس تند (به انگلیسی: Hot sauce)، سس فلفل قرمز یا سس فلفل به هر نوع سس تند که از فلفل قرمز و دیگر ترکیبات ساخته شده باشد، گفته میشود.
نمک
نمک خوراکی یا نمک طعام از سدیم و کلر ساخته شده است. در آب محلول است و از مهم‌ترین املاحی است که در تغذیهٔ روزانه مورد استفاده‌است. نمک طعام به صورت معادن عظیمی در ته‌نشین‌ها و رسوب‌ها در ضمن چین خوردگی‌ها وجود دارد که به شکل سنگ نمک استخراج میشود. همچنین در آب دریاها به مقدار فراوان موجود است و در صورت لزوم قابل استخراج می‌باشد.
نمک خوراکی مانند دیگر نمک‌ها ترکیب یونی است. عناصر این ترکیب بونی، در نمک خوراکی سدیم و کلر هستند. با ورود ناخالصی به بلور هالیت یا نمک طعام، این کانی به رنگ‌های گوناگون در می‌آید مثلاً با ورود عناصر اورانیوم و کربن به رنگ سیاه در می‌آید. این کانی به همراه سیلویت یا نمک تلخ در محیط‌های تبخیری و گرم و خشک یافت میشود. مزهٔ شور و جلای شیشه‌ای و سختی کم این کانی باعث شده است تا به‌راحتی میان گروهی از کانی‌های مشابه خود، تشخیص داده شود.
نمک یکی از مواد مورد نیاز برای سوخت وساز مواد غذایی در بدن، انتقال پیام‌های عصبی و کارکرد صحیح عضلات است. اما ثابت شده است که مصرف زیاد نمک در غذا موجب افزایش فشار خون میشود، به ویژه در افرادی که سابقه خانوادگی فشار خون بالا دارند. افزایش فشار خون نیز خطر سکته مغزی و حمله قلبی را افزایش می‌دهد. سازمان بهداشت جهانی حداکثر مقدار مصرف روزانهٔ مجاز نمک را پنج گرم اعلام کرده است.
نمک یُد دار
از آنجا که کمبود عنصر ید در رژیم غذایی انسان موجب بیماری‌های گوناگون مانند غم‌باد (گواتر) میشود، معمولا به نمک خوراکی تصفیه شده، یدات پتاسیم نیز اضافه می‌کنند تا مصرف‌کنندگان از آن بهره‌مند شوند و مقدار لازم روزانه را دریافت کنند. این محصول نمک یددار نامیده میشود. نمک‌های تصفیه شده یددار به دلیل خلوص بالا میزان ید را بهتر و به مدت بیشتر حفظ می‌کنند. در ایران با توجه به بررسی‌های انجام شده در سطح کشور از نظر میزان ید موجود در آب و خاک و شیوع گواتر، ۴۰ میکروگرم به ازای هر گرم نمک (۴۰ ppm) اضافه میشود.
برای حفظ ید در نمک بددار، باید نمک را در مدت کمتر از یک سال مصرف کرد، آن را دور از نور و رطوبت، و در ظرف‌های در بستهٔ پلاستیکی، چوبی، سفالی و یا شیشه‌ای تیره نگهداری کرد. همچنین هنگام پخت غذا، بهتر است نمک در انتهای پخت اضافه شود تا ید آن تا حد امکان حفظ شود.
نمک دریا
نمک دریا از تبخیر آب دریا ته‌نشین میشود. نمک دریا، نمکی تصفیه نشده است و ناخالصی‌های گوناگون دارد از جمله فلزات سنگین (سرب و آرسنیک) که سرطان‌زا هستند، گچ، آهک. همچنین در نمک دریا بر خلاف نمک یددار عنصر حیاتی ید اضافه نشده است.
چرا نمک زیاد مضر است؟
نمک یکی از چاشنی‌های مورد علاقه انسان ها است. در فرهنگ خودمان نـیـز گـفته میشود که غذا بـدون نمک مزه نـدارد و همین امر باعث میشود به مرور زمان ذائـقـه خیلی از افراد به سمت غذاهای با نمک بالا سوق داده شود كه چنین غذاهایي را بپسندند و دریافت سدیم‌شان نیز به طبع افزایش می‌یابد. در بسياري از افراد افزایش و دریافت سدیم فشار خون را افزایش می‌دهد، به این دلیل که باعث تجمع آب در بدن میشود و فشار و بار اضافی به قلب وارد می‌کند. پس دریافت سدیم بالا یعنی آمادگی برای ابتلا به پرفشاری خون. اگر شما فشار خون 12 بر روی 8 یا بالاتر دارید، احتمالا پزشک‌تان رژیم کم سدیم را به شما توصيه کرده است.
سس تارتار
سس تارتار یک سس سفید غلیظ می‌باشد که از سس مایونز درست میشود. سس مایونز با خیار شور، جعفری تازه، ترخان، آب لیموترش و پیاز که به خوبی خرد شده باشند مخلوط میشود. می‌توان به آن خردل اضافه کرد. از آن به وفور برای طعم دادن به غذاهای دریایی استفاده میشود. به سس مایونز آن می‌توان ادویه‌های آماده اضافه کرد. برای افزودن طعم به آن می‌توان پوست لیموی تازه (لیموی زرد) کمی در آن رنده کرد. نام سس از تارتارها که مردمی ترک زبان در روسیه می‌باشند گرفته شده‌است. در حقیقت این سس توسط فرانسوی‌ها اختراع شده‌است که آن را به عنوان چاشنی با استیک تارتار سرو می‌کردند.
رب انار
رب انار که به عنوان چاشنی غذا و افزودنی استفاده میشود، از جوشاندن و غلیظ کردن آب انار به دست می‌آید.این ماده در تهیه غذاهایی مانند فسنجان، اکبر جوجه و شامی‌کباب لرستانی کاربرد دارد.برای تهیه رب انار اگر دانه‌های انار تحت فشار بیش از حد قرار گیرند، آب انار تلخ میشود. در روش سنتی تولید رب انار در ایران، پس از آب‌گیری انار، آب آن را در ظرف‌های مسی ریخته و ساعت‌ها می‌جوشاندند تا به غلظت عسل برسد. امروه رب انار به روش صنعتی نیز تهیه میشود و مدت زمان گرما دادن آب انار در این روش کمتر از روش سنتی است.
ناپاژ
ناپاژ (به فرانسوی: nappage) نوعی مربا است که برای براق و درخشان کردن سطح تارت و کیک و همچنین دیگر انواع شیرینی بکار برده میشود. ناپاژ در حفظ و دوام بیشتر میوه‌های روی شیرینی موثر است. معمولاً برای درست کردن آن در منزل بیشتر از مربای زردآلو استفاده میشود. برای درست کردن آن به میوه شکر و پکتین اضافه شده و مخلوط میشود. ناپاژ در برخی از کشورها بصورت آماده و بصورت ژله مانند درانواع مختلف مانند، ناپاژ ساده، ناپاژ زردآلو، ناپاژ توت فرنگی، ناپاژ شکلات موجوداست. هنگام استفاده از ناپاژی که خریداری شده باید حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد وزن ناپاز به آن آب اضافه کرد و آن را در روی حرارت قرار داد تا ناپاژ سفتی خود را از دست بدهد همچنین بعد از مخلوط کردن با سس میوه به خوبی بهم زده می شود تا مخلوط کاملاً یکنواخت و زلال شود. درست کردن آن در منزل نیز امکان‌پذیراست. برای درست کردن آن به مربای زردآلو کمی آب اضافه شده و در روی حرارت جوشانده میشود.
نازخاتون
نازخاتون نوعی چاشنی ایرانی که از بادمجان کبابی ساطوری، سیر و ریحان خرد شده و آب انار (و یا آب غوره) درست میشود.. این چاشنی که از دسرهای معروف مازندران می‌باشد که دارای طعم و مزهٔ مطبوعی می‌باشد.
دستور تهیه نازخاتون
مواد لازم:
بادنجان قلمی ۸ عدد
آب غوره یک دوم لیوان
نعنای خشک یک قاشق غذا خوری
پیاز رنده شده ۳ قاشق سوپ خوری
گل پر یک قاشق غذاخوری
آب انار ۲ لیوان
طرز تهیه:
بادنجان‌ها را می‌توان کبابی کرد و یا در صورت دلخواه آنها را در فر به مدت نیم ساعت قرار داد تا نرم شوند. سپس پوست می‌کنیم و خوب ساطوری می‌کنیم.
آنگاه بادنجان ساطوری شده را همراه با آب انار و آب غوره می‌گذاریم تا آهسته بجوشد و غلیظ شود. پس از آن گل پر، نعنا و پیاز رنده شده را ریخته و از روی شعله بر می‌داریم و با گوجه فرنگی خرد شده مخلوط کرده و در ظرف می‌کشیم. سپس با مقداری گردوی خرد شده تزیین می‌کنیم.
ترشی
تُرشی یکی از چاشنی‌ها و مزه دم‌دهنده‌ها به خوراک ها به ویژه در آشپزی خاورمیانه‌ای است.ترشی گذاشتن یکی از فرایندهای نگهداری طولانی مدت از خودنی هاست که ماده خوراکی مورد نظر را درون محلول آب نمک و یا سرکه که پ هاش پایین داشته و حالت اسیدی دارد قرار می دهند. با استفاده از این فرایند، می توان مواد خوردنی فاسد شدنی را تا چند ماه سالم نگه داشت. اگر ماده خوراکی خود دارای آب کافی باشد، تنها افزودن نمک برای ساختن ترشی بس است. در برخی کشورها مانند کره، به انواع سبزیجات نمک می افزایند و این نمک، آب اضافی موجود در سبزیجات را خارج می کند. سپس سبزیجاتی که آب اضافی شان گرفته شده را می گذارند تا به شیوه ی طبیعی ورآورده شود و محلول سرکه مانندی حاصل شود. بر خلاف فرایند کنسرو کردن، در ترشی گذاشتن نیازی به استریل نمودن کامل ماده خوراکی نمی‌باشد.
در نمک‌سودکردن نمک یا محلول نمکی با فشار_اسمزی باعث خارج شدن آب موجود در میکروب‌ها شده و میکروب‌ها را می‌کُشد و یا در ترشی‌ها پ هاش ترشی که اسیدی است سبب میشود که هیچ باکتری یا قارچی نتواند در چنین محیطی نمو کند.
فرایند ترشی گذاشتن برای نگهداری از مواد خوراکی و استفاده آنها در بیرون از فصل برداشتشان بوجود آمد. از مواد خوراکی ترشی شده در مسافرت‌های طولانی، به ویژه مسافرت‌های دریایی استفاده می شد. پیش از اختراع موتور بخار، گوشت گاو و خوک نمک سود شده، غذای ملوانان محسوب می شد. البته امروزه افراد، نه تنها به دلیل نگهداری از مواد خوراکی، بلکه به دلیل لذت بردن از مزه انواع ترشی، اقدام به ترشی گذاشتن می کنند.
اگر چه امروزه واژه ترشی تنها به انواع سبزیجات و صیفی جات ترشی شده گفته می شود، در گذشته از انواع خوراک ها ترشی تهیه می کردند (مخصوصاً مردم آسیایی).
برای حفاظت دراز مدت از انواع میوه، میوه را درون محلول غلیظ آب و شکر قرار می دهند و انواع ادویه جات از جمله دارچین هم به آن اضافه می کنند.
پستو
پستو (به ایتالیایی: Pesto) (تلفظ: [ˈpesto]) گونه‌ای سس است که خاستگاه آن به شهر جنوا در لیگوریا بر می‌گردد. سس پستو به صورت سنتی شامل سیر له شده، ریحان خرد شده و
دانه کاج اروپایی است که با روغن زیتون، پنیر پارمیجانو و پنیر فیور ساردو (گونه‌ای پنیر گوسفندی) مخلوط می‌گردد.
روغن زیتون
روغن زیتون یا زیت را از میوه درخت زیتون استخراج می‌کنند. این درخت نخستین بار در نواحی مدیترانه‌ای پرورش یافت. روغن زیتون را با فشردن میوه زیتون به دست می‌آورند که دارای مقدار زیادی چربی اشباع‌نشده می‌باشد.
روغن بوسیلهٔ خرد کردن کامل زیتون و جدا کردن روغن بوسیلهٔ روش‌های مکانیکی یا شیمیایی تولید میشود. این روغن بصورت وفور در آشپزی، لوازم آرایش، دارو و صابون در قدیم به عنوان سوخت چراغ‌های روغنی استفاده میشود. روغن زیتون در سرتاسر جهان استفاده میشود، مصرف عمدهٔ آن در کشورهای حوزه مدیترانه است.
تاریخچه
درخت زیتون درخت بومی حوزه مدیترانه است، زیتون‌های وحشی توسط مردم نوسنگی در اوایل هزاره پیش از میلاد یافت شده‌اند. درخت زیتون وحشی نخست در آسیای کوچک و در یونان باستان می‌روییده است.
روغن زیتون، فراورده‌ای بود که ابتدا مردمان مینوسی (تمدنی پیش از یونانی در عصر برنز در نواحی مدیترانه‌ای) آن را تولید می‌کردند. این روغن برای آنها منشاء ثروت محسوب می‌شد. این مردمان، گوشت له شدهٔ میوهٔ زیتون را داخل مخزن ثابتی می‌ریختند و پس از مدتی، روغن زیتون در قسمت بالا جمع می‌شد و آب و بقیه مواد را از قسمت انتهایی مخزن خارج می‌کردند.
زمان و مکانی که از ابتدا درختان زیتون برداشت شده است، روشن نیست. در آسیای صغیر در هزاره ششم، در امتداد ساحل شام و با عبور از شبه جزیره سینا به ترکیه امروزی در هزاره چهارم و یا جایی در هلال حاصلخیز در هزاره سوم بارور شده‌اند.
گفته شده که کشت اولیه زیتون در جزیره کرت بوده است. شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد که زیتون که در کرت پرورش یافته است و از مدت‌ها قبل حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌باشد. قدیمیترین بازمانده روغن زیتون به تاریخ ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. هرچند تولید زیتون تا قبل از ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد آغاز شده است. در یک جایگزینی زیتون‌ها در۴۵۰۰ سال قبل از میلاد توسط کنعانی‌ها به روغن تبدیل شدند. ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد، زیتون در مناطق ساحلی شرق دریای مدیترانه به شدت کشت شد.
قطعاً درختهای زیتون در اواخر دوره مینوسی‌ها (۱۵۰۰سال پیش از میلاد) در کرت کشت شده‌اند. کشت درختان زیتون در کرت به ویژه در دوره پیشرفت شدید شد و نقش مهمی را در اقتصاد جزیره ایفا کرده است. مطالعات ژنتیکی اخیر نشان می‌دهد که گونه‌های مورد استفاده توسط کشاورزان امروزی از جمعیت‌های مختلف گونه‌های وحشی بوده است، اما تاریخ دقیق گونه‌های اهلی هنوز مشخص نشده است.
تولید و تجارت
درختان زیتون و روغن آن را در مدیترانه شرقی می‌توان به عنوان یک تجارت در شهر باستانی حلب که در حومه شهر سوریه واقع شده است (۲۶۰۰-۲۲۴۰ سال پیش از میلاد) دانست. در اینجا برخی از اسناد به تاریخ ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد، زمان سرزمین‌های پادشاه و ملکه رجوع کرده‌اند. این متعلق به یک کتابخانه از قرص‌های خاک رس در آتش که نابود کاخ پخته شده کاملاً حفظ شده است. یک منبع قدیمی که در آن مکرر از روغن زیتون یاد شده تنخ است.
مصریان باستان ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد روغن زیتون را از کرت، سوریه و کنعان وارد می‌کردند و روغن یکی از اقلام مهم تجارت و ثروت محسوب می‌شد. باقی‌مانده روغن زیتون در کوزه‌هایی که بیش از ۴۰۰۰ سال در یک قبر در جزیره ناکسوس در دریای اژه قرار داشته‌اند پیدا شده است. سینوهه یک تبعیدیه مصری که در شمال کنعان حدود ۱۹۶۰ سال قبل از میلاد زندگی می‌کرد، چیزهای فراوانی از درختان زیتون نوشته است.
علاوه بر مصرف غذایی، روغن زیتون برای مراسم مذهبی، مصرف دارویی، به عنوان یک سوخت در چراغ نفتی، صابون سازی و روش‌های مراقبت از پوست استفاده میشود. روغن زیتون مینوسی‌ها در مراسم‌های مذهبی استفاده میشود. محصول اصلی تمدن مینوسی‌ها، که در آن به نمایندگی ثروت نفت شد. مینوسی‌ها خمیره را به تانک ته نشینی انتقال داده و هنگامی که روغن به بالا انتقال می‌یابد و تخلیه آب از پایین صورت می‌گیرد. درخت زیتون در ایبریا و شهرهای اتروسک قبل از قرن هشتم و از طریق تجارت با فنیقی‌ها و کارتاژ، سپس در جنوب فرانسه توسط قبایل سلتیک در قرن هفتم گسترش یافت.
اولین ثبت استخراج روغن از کتاب مقدس عبری شناخته شده است و در خروج از مصر انجام گرفته است، در طول قرن سیزدهم قبل از میلاد می‌باشد. در طول این زمان، روغن را از طریق فشردن توسط دست و ذخیره کردن در ظروف مخصوص تحت حفاظت بدست می‌آوردند. یک آسیاب تجاری برای استخراج روغن مورد استفاده در ائتلاف قبیله‌ای مورد استفاده قرار می‌گرفت و بعد از آن در ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد، در هلال حاصلخیز و منطقه‌ای شامل فلسطین، لبنان، و اسرائیل کنونی قرار گرفت. بیش از ۱۰۰ زیتون پرس شده در تل مقنه (اکرون) یافت شد، در جایی که هم چنین فلسطینی‌ها روغن زیتون تولید کردند. این پرس‌ها باخروجی بین ۱،۰۰۰ تا ۳،۰۰۰ تن روغن زیتون در هر فصل تخمین زده میشود.
هنوز بسیاری از پرس‌های باستانی در منطقه مدیترانه شرقی وجود دارد، و برخی از آنها که مطعلق به دوره روم باستان هستند، هنوز هم امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
استفاده از روغن زیتون در آشپزی یونانی و رومی باستان معمول بوده است. به نوشته منابع قدیمی، شهر آتن نام خود را به دلیل آتنی‌ها که در رابطه با روغن زیتون می‌باشد در نظر گرفته است، که این اسم پیشکشی به الهه آتنا (یک درخت زیتون) و پوسیدون (آب نمک جوشان بهاری خارج شده از صخره) است. اسپارتها و یونانیان دیگر روغن زیتون خود را با ساییدن زیتون بدست می‌آوردند. در اوایل قرن هفتم قبل از میلاد، مصرف روغن زیتون برای لوازم آرایش به سرعت در همه شهرهای یونان، همراه با نمایش هیکل‌های لخت ورزشکاران و تا هزاران سال علارغم قیمت بسیار گزاف آن گسترس پیدا کرد. درختهای زیتون در سرتاسر حوضه مدیترانه طی انقلاب جمهوری رم و دوره امپراتوری آنها کاشته می‌شد. بر اساس گفته تاریخدان " پلینی"، ایتالیا تا قرن اول بعد از میلاد دارای روغن زیتون عالی با قیمت مناسبی بود، وآنرا به نام بهترین در مدیترانه نام گذاری کرد.
keywords : آذر دانلود،وب سایت آذر دانلود،مقاله آذر دانلود
